خواب دیدم ,توری شبیه به تور ماهیگیری را بر روی مردم می اندازند و تور را بالا
میکشند ولی مردم چون سنگین بودند ,از تور پایین می افتادند و فقط کسانی که
به سبکی ,,, پر ,,, بودند تور آنها را بالا میکشید وآنها را بالا میبرد,وقتی خوب توجه
میکنم میبینم واقعا پیام خواب خیلی درست است ,اکثریت ما آدمیان پریدن وپرواز
را دوست داریم ولی اکثریت ما سنگین شده ایم ,یکی از دلایل سنگینی ما ندادن
ونبخشیدن داشته هایمان است ,ما تا زمانی که مجبور نشویم از داشتن هایمان
نمی گذریم و آنقدر سخت و شرطی می دهیم که دیگر بخشیدن نیست بلکه یک
دادوستد است ,روزی که انسان دارایی های این کره خاکی را برای خودش سند
زد ,عدالت خداوند را زیر پا گذاشت ,روزی که ثروت زمین در انحصار عده ایی که با
عناوین مختلف ,قرار گرفت ,شادی و سبکی پرواز کردن جای خود را به سنگین
شدن عوض کرد,مادیات کره خاکی خاصیت سنگینی دارد,آدم مادی سنگین است
هر چقدر مادی تر , سنگین تر ,این خاصیت ماده است ,پس برای سبکی خودمان
چه کاری انجام دهیم که در روز پرواز مثل پر سبک بال از تور به زیر نیفتیم ؟
وقتی توان و قدرت اینکه عدالت خداوند را در روی کره زمین ,اجرا کنیم را نداریم,
پس عدالت را در رابطه با خودمان اجرا کنیم ,همچنان که بزرگانمان از خودشان
شروع کردند,این بدین معناست که,به تمام آنچه ما  را وابسته کرده شناسایی
پیدا کنیم ,وبا تمرین متداوم شروع کنیم به کندن از وابستگی ها ,مثلا بخشش
 و بخشیدن را خداوند  تمرینی برای سبک شدن گذاشته تا همیشه در این
راستا کار کنیم ,تا سنگین نشویم ,بی شرط کارها را انجام دادن ,بی شرط به
درخواست مشروع دیگران جواب دادن هر چند خود موافق نباشیم  و موارد دیگر
که با کار و تمرین به وزن دلخواه پرواز خواهیم رسید ,بخشیدن تمرینی است که
ما آماده میشویم همیشه بدهیم ,بخشیدن ما را  به پیشواز مردن میبرد ,بخشش
تمرینی برای مردن است ,ما قبل از مردن ,می میریم ,و سخن مولانا که خوشتر
از این مردن نمشناخت,خیلی سخت و دشوار است که عزیزترین چیز خود را بدهید
وسخت تر روزی که مرگ به سراغ ما می آید تا عزیزترین چیز یعنی جسم را از ما
بگیرد ,آنوقت که حتما میرسد چه کنیم اگر آماده نباشیم ,اگر زندگی را ارجمند
میپنداریم ,و اگر بخواهیم زندگی کنیم بایستی قبل از مردن بمیریم تا شادی باز
گردد,تا شادی را دوباره تجربه کنیم ,پاینده باشید.